Medved

Plišani medved na sudjenju za uvredu časti i dostojanstva jednog naroda

Sa interesom pratim članke o jednoj britanskoj učiteljici u Sudanu koja je u toku današnjeg dana izvedena na sudjenje po tamošnjim zakonima.

Izgleda da je ideja o posedovanju jednog zajedničkog medvedića koga će deca ‘oživeti’ - dati mu ime, sa njim deliti i provoditi sate, igrati se sa njim i voleti ga, do srži ugrozila duhovni prostor čitave religije.

Vrlo čudno, jer postajemo svedoci da je u stvarnosti ugroženo samo pravo na kreiranje zajedničkog tranzicionalnog prostora u kome se spontano ukrštaju mnogobrojni putevi imaginacije i stvarnosti najmladjih generacija.

Setimo se na trenutak krucijalnog opusa Winnicott-a…

Do kraja mi u stvari nije jasno da li je u pitanju nedostatak svesti o značaju tranzicionalnog za budući sveopšti razvoj ne samo kognicije, nego bilo koje kreacije, pojedine osobenosti, ličnosti, a samim tim i društva u celini?

Ili naprotiv, postoji svest da spontana dečja igra zbilja može relativizirati vlast bilo kakvih apsoluta i autoriteta a priori.